در زمینه دندانپزشکی، انواع پین دندان یک میله فلزی یا پیچ است که برای بازسازی تاج دندان‌ها استفاده می‌شود. انواع پین دندان معمولاً زمانی استفاده می‌شوند که بخشی از عاج دندان به دلیل پوسیدگی یا شکستگی تخریب شده ولی ریشه دندان هنوز سالم باقی مانده است. در حالتی که دندان بیشترین قسمت‌های عاج خود را از دست داده باشد، فقط با ترمیم و پر کردن قسمت‌های از بین رفته، ساختار و استحکام مناسبی به دست نمی‌آید.

در نتیجه، این دندان‌ها زیر فشارهای ناشی از جویدن غذا، به ویژه مواد غذایی سخت، مستعد شکستگی هستند. انواع پین دندان همراه با پست‌ها به عنوان پایه‌های دیگری در دندانپزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. پست‌ها برای تقویت پرکردگی‌ها و روکش‌ها در صورتی که بخش بزرگی از عاج دندان پوسیده یا از بین رفته باشد، استفاده می‌شوند.

در برخی موارد، دندانپزشک ممکن است همزمان از هر دو پین و پست برای تقویت و بازسازی یک دندان استفاده کند، اما نیاز به این کار بستگی به وضعیت خاص دندان دارد. در ادامه این مطلب در وب سایت آریا گستر طب، به انواع پین دندان، مزایا و مضرات هر کدام از این روش‌ها پرداخته ایم. برای اطلاعات بیشتردر مورد انواع پین دندان، ما را همراهی کنید.

پین دندان چیست؟

انواع پین دندان، میله‌ای فلزی و پیچ‌مانند هستند که درون عاج یا کانال دندان قرار می‌گیرد و با ماده‌ای مخصوص پر می‌شود. به‌طور معمول، برای حفظ و افزایش استحکام پین دندانپزشکی، دندانپزشک روکش را نیز بر روی پین دندان قرار می‌دهد تا دوام آن بیشتر شود. درمان دندان‌های پوسیده با استفاده از انواع پین دندان، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای ترمیم دندان‌های آسیب‌دیده است، به‌ویژه برای دندان‌هایی که نیازی به عصب‌کشی ندارند.

پین دندان چیست؟

عمر پین دندان

تخمین عمر انواع پین دندان به طور قطع ممکن نیست، اما به طور کلی، با رعایت بهداشت دهان و دندان و مسواک زدن صحیح، پین‌های دندانی فلزی می‌توانند مادام‌العمر استفاده شوند. با این حال، ممکن است روکش یا ترمیمی که بر روی پین قرار گرفته، دوام کمتری داشته باشد و به دلیل ساییدگی و عوامل دیگر، پس از ۱۰ تا ۱۵ سال نیاز به تعویض پیدا کند.

انواع پین دندان

پین‌ها معمولاً در قطر و اندازه‌های متفاوتی تولید می‌شوند و در بخش‌های مختلف دندان کار گذاشته می‌شوند. انواع پین‌های دندانپزشکی عبارتند از:

پین داخل عاج دندان

این پین‌ها در دندان‌هایی که درمان ریشه (عصب‌کشی) نشده‌اند اما بخشی از تاج آن‌ها شکسته است، به کار می‌روند. اندازه آن‌ها حدود 3 میلی‌متر طول و 0.4 میلی‌متر قطر است. کاربرد این پین‌ها باید با دقت بسیار بالایی انجام شود تا از آسیب دیدن بافت زنده و عصب دندان (پالپ دندان) جلوگیری شود. این پین‌ها فقط درون عاج دندان به محکمی پیچ می‌شوند و بدون استفاده از سمان (چسب) کار گذاشته می‌شوند. به طور معمول، از این پین‌ها در دندان‌های جلو استفاده نمی‌شود.

پین داخل کانال دندان

پین دندان‌ها در داخل کانال دندانی که درمان ریشه (عصب‌کشی) شده است، قرار می‌گیرند. برای تثبیت این پین‌ها در داخل کانال دندان، از سمان (چسب)‌های مخصوص استفاده می‌شود. پین‌های دندانی در سایزهای مختلف قطری و طولی موجود هستند که باید حتماً متناسب با قطر و طول کانال دندان انتخاب شوند تا علاوه بر تأمین استحکام لازم، از ترک خوردن و شکستن دندان جلوگیری می کند.

برای خرید پین داخل کانال تیزکاوان کلیک کنید.پین داخل کانال تیزکاوان

کاربرد پین دندانپزشکی چیست؟

به طور کلی، انواع پین دندان پزشکی تحت شرایط زیر به کار می‌روند:

1. برای نگهداری دندان‌های شکسته یا دندان‌هایی که شکستگی پیچیده‌ای داشته‌اند، به عنوان ابزار کمکی.
2. در دندان‌هایی که دچار پیش‌آگهی بدی شده‌اند؛ برای مثال، دندان‌هایی که درگیری ریشه و پریودنتال را نشان می‌دهند.
3. در شرایطی که یک یا چندین کاسپ دندان نیاز به کپینگ دارند.
4. در مواردی که نیاز به مقاومت و ریتنشن بالا برای ترمیم دندان وجود دارد.

مضرات پین دندان

بزرگترین عارضه‌ی انواع پین دندان این است که ممکن است در محل مورد نظر دندانپزشک به درستی قرار نگیرد. دو ناحیه اصلی وجود دارند که میله می‌تواند به طور ناخواسته به آنجا وارد شود. اولین ناحیه، محفظه پالپ و نزدیک عصب است. در این موارد، هدف دندانپزشک قرار دادن پین در تاج است، اما پین به طور ناخواسته وارد کانال ریشه‌ای می‌شود که عصب‌کشی نشده و این می‌تواند عوارض بعدی را به دنبال داشته باشد.

مضرات پین دندان

ناحیه دوم، بیرون زدن پین از کنار دندان و آسیب رساندن به روت کانال یا پالپ است. یکی دیگر از عوارض استفاده از پین دندان، افزایش تنش در ناحیه‌ای است که پین قرار داده می‌شود. این موضوع احتمال شکستگی دندان در آن ناحیه را افزایش می‌دهد. پین‌های دندانی، که به عنوان نگهدارنده نیز شناخته می‌شوند، به حفظ ساختار دندان کمک می‌کنند.

با این حال، همانطور که انواع پین دندان میزان ماندگاری ساختار دندان را بهبود می‌بخشد، خطر شکستگی را نیز افزایش می‌دهد. به همین دلیل، بسیاری از دندانپزشکان معتقدند که اگرچه پین‌ها برای نگه‌داشتن مواد پرکننده مفید هستند، اما می‌توانند به عنوان منبع ضعف در ترمیم عمل کنند. در صورت شکسته شدن دندان به دلیل پین، دندان باید کشیده شود. این عارضه تا حد زیادی به عدم کارگذاری صحیح پین وابسته است. همچنین باید توجه داشت که در زمان قرار دادن انواع پین دندان، لازم است که ریشه کوتاه یا باریک نباشد، زیرا در این شرایط ممکن است به کانال ریشه آسیب برساند.

مراحل مختلف گذاشتن پین دندان

  • عصب‌کشی دندان در صورت لزوم
  • انتخاب پین با سایز و قطر مناسب
  • ترمیم تاج دندان با موادی مانند آمالگام، گلاس آینومرهای تقویت‌شده (نوعی سمان یا چسب مخصوص دندان) یا کامپوزیت
  • قالب‌گیری برای نصب روکش دندان در صورت صلاحدید دندانپزشک
برای خرید پین داخل عاج تری جت PIN TRI JET کلیک کنید.پین داخل عاج تری جت

در چه مواردی از پین دندان استفاده می‌شود؟

  1. اگر دندان برای نصب روکش آماده کنیم، اما ابعاد آن کوچکتر از سه میلی‌متر باشد.
  2. اگر بخواهیم تراز دندان را تنظیم کنیم.
  3. در صورتی که دندان شکسته است، فقط قسمت تاج آسیب دیده است اما ریشه آن سالم باقی مانده است.
  4. به دلیل پوسیدگی دندان تاچ آن از بین برود.

در چه مواردی از پین دندان استفاده نمی‌شود؟

  1. اگر دندان به دلیل بیماری پریودنتال لق باشد.
  2. در کودکان اگر ریشه کاملا رشد نکرده باشد نمی توان یه ریشه کامل تهیه کرد.
  3. در سالخوردگان، اگر کانال ریشه دندان خیلی باریک باشد نمی توان از پین دندان استفاده کرد.
  4. اگر قسمتی از دندان زیر لثه شکسته شود.
  5. در صورت وجود روند غیر طبیعی در اطراف اپیکس.
  6. اگر ریشه منحنی باشد.
  7. اگر ریشه بسیار کوتاه باشد.

تفاوت ایمپلنت با پین دندان چیست؟

خب، حال می‌خواهیم تفاوت پین دندان و ایمپلنت را بررسی کنیم. ایمپلنت از چند بخش تشکیل شده است که اولین بخش آن باید در استخوان فک قرار بگیرد. جنس ریشه مصنوعی یا همان پین ایمپلنت، از تیتانیوم است. برای ساخت پایه ایمپلنت، فلزات مختلفی آزمایش شده‌اند و تیتانیوم تنها فلزی است که بدن انسان نسبت به آن واکنش نمی‌دهد. پایه ایمپلنت باید به استخوان فک متصل شود و به همین دلیل، بعد از قرار دادن آن در فک، باید مدت زمانی مشخص صبر کرد. این مدت زمان بسته به نوع دندان و شرایط دیگر ممکن است ۳ تا ۵ ماه طول بکشد.

تفاوت ایمپلنت با پین دندان

پس از اتصال پایه ایمپلنت به استخوان فک، مراحل بعدی آغاز می‌شود که بسته به شرایط بیمار، ممکن است چند ماه به طول بیانجامند. در نهایت، یک روکش روی ایمپلنت قرار می‌گیرد. ارزان‌ترین نوع ایمپلنت جنس چینی است که استفاده از آن توصیه نمی‌شود، زیرا دوام کمتری نسبت به جنس‌های سوئیسی و آلمانی دارد. از آنجایی که جایگزینی دندان با استفاده از روش ایمپلنت مراحل و هزینه‌های زیادی را در بر دارد، بهتر است از قوی‌ترین و بادوام‌ترین جنس و نوع آن استفاده کنید.

تفاوت پین و پست در چیست؟

پین‌ها (pins) و پست‌های (posts) مورد استفاده در دندانپزشکی هردو برای تقویت روکش و مواد پرکننده ترمیمی در شرایطی که بخش قابل توجهی از دندان دچار پوسیدگی یا شکستگی شده است، کاربرد دارند. در صورت نیاز، می‌توان هر دو این ها را در یک دندان به کار برد. تصمیم درباره استفاده از پین یا پست یا هردو باید بر اساس شرایط بالینی بیمار و توصیه دندانپزشک گرفته شود.

پست‌ها، میله‌های فلزی یا کامپوزیتی هستند که در دندان‌هایی که عصب‌کشی شده‌اند، استفاده می‌شوند. در طی درمان عصب‌کشی، دندانپزشک پالپ دندان را که حاوی اعصاب و عروق خونی است، خارج می‌کند و این موجب ایجاد یک فضای خالی در داخل دندان می‌شود. در این شرایط، پست‌ها در مرکز دندان، جایی که پالپ قبلاً قرار داشته است، کارگذاری می‌شوند و روکش دندان بر روی پست نصب می‌شود.

پست‌ها با استفاده از سمان یا مواد باندینگ در محل خود محکم می‌شوند و امکان ساخت سفارشی آنها برای هر فرد وجود دارد. به علاوه، پین‌ها به علت ظرافت بیشتر، اغلب در ساختارهای محیطی دندان استفاده می‌شوند. از پین‌ها هم در دندان‌های عصب کشی شده و هم در دندان‌های سالم بهره می‌برند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *